Natasha, Pierre & The Great Comet of 1812
BROADWAY – MEI 2017
Waarom ik mezelf steeds de opdracht geef om een verslag te brengen brengt me zo nu en dan in een lastige positie. Ik schrijf mijn verhaaltjes niet als recensie maar gewoon om het niet te vergeten en ik wil met name ook niet teveel weggeven van het verhaal, omdat ik veel vrienden heb die nog naar Broadway gaan en iets van steun kunnen krijgen uit mijn mening. Maar mijn mening doet er niet toe, maak vooral je eigen mening, zoals ik me weinig aantrek van de mening van anderen. Ik maak ook liever mijn eigen. Ik heb werkelijk geen idee wat ik voel na het zien van “The Great Comet”. Gelukkig is de hoofdrolspeler Josh Groban weer terug na een korte afwezigheid door ziekte, maar voor hem kom ik sowieso niet. Bij het vragen naar de titel bij mijn Amerikaanse vrienden hoor ik altijd dat ik een leuke tijd ga hebben met deze voorstelling. De allergrootste tip op straat was om met name niet op het balkon of in de zaal te gaan zitten. Het hele theater is verbouwd naar een cabaret-achtige opstelling en wij namen dus plaats op het toneel vanwaar je dus een uniek uitzicht krijgt op zowel het toneel, en de rest van het theater. Overal zijn looppaden gecreëerd door de zaal en balkon, zodat de spelers zich overal kunnen bewegen. Ook het orkest zit volledig verspreid in alle uithoeken van de zaal. De muziek is Russisch van stijl, behoorlijk opera-achtig en nagenoeg volledig doorgecomponeerd. Je volgt vrij complexe -al zeg ik het zelf- relaties tussen verschillende karakters met allemaal kruisbestuivingen. Het is een rollercoaster aan stijlen, emoties, interacties met elkaar en publiek. Dat kan ook niet anders, want je zit er letterlijk middenin. De arrangementen zowel voor het orkest als koor zijn van wereldklasse en zijn enorm inspirerend. De vorm van de hele voorstelling is een behoorlijk gewaagde en voor mij unieke keuze voor Broadway. Het geluidsontwerp is superieur en volgt altijd de solisten waar ze dan op dat moment ook staan, en maakt dat de voorstelling heel natuurlijk aanvoelt. Je waant je in een voorstelling, die prima thuishoort op de Parade, maar dan op zijn Broadway’s.
Gooi dat in een blender met Russische Folkore, Opera, Techno, Dans en behoorlijk wat humor met een flinke dosis sensualiteit en je hebt “The Great Comet”. Ik heb intens genoten van de hele ervaring, maar heb werkelijk geen idee welke emotie er door de dampkring bij me binnen is gekomen..