Hadestown
BROADWAY – MEI 2019
Afgelopen weekend zijn de nominaties bekend gemaakt van de Tony-awards. De meest prestigieuze awards op het gebied van de podiumkunsten. Hadestown is koploper met 14 nominaties, waaronder Beste Musical. Gemaakt door het National Theatre in London is deze voorstelling nu te zien op Broadway, en gelijk ook de hot-ticket. Zelfs de wachtrij om de -door jouw gereserveerde- ticket op te halen is iets waar het theater nog niet op voorbereid was. Het was even afzien, maar ok, je wilt die tickets toch in je hand hebben zodat je even een rustig plekje kunt zoeken om te eten tussen de shows door. Die tijd werd behoorlijk ingekort, maar dit is een must-see dus de moeite waard. Ik ben al heel lang een groot fan van wat ik -tot nu toe- gezien heb van het National Theatre maakt en kan intens balen als ik een voorstelling van ze mis. Eigenlijk een misplaatste vorm van zelfmedelijden want ze maken gewoon echt heel veel shows, en het is onmogelijk om alles van dit productiehuis te zien. Hun lat ligt op een plek waar ik alleen maar van kan dromen. Laten we wel duidelijk wezen, hun budget voor één show ligt ook op een plek waar ik wel 70 shows van zou kunnen maken. Vergelijk het met wat de BBC is op het gebied van series en documentaires, en wat de bijdrage is van GTST is voor diezelfde wereld. Schept dat een beeld? Of ben ik nu te kort door de bocht? Nou ook goed, dat mag ook weleens. National Theatre is namelijk voor mij de top van de wereld. Wat is dan Hadestown? Eigenlijk niet zo heel erg moeilijk. Het is een mix van 2 mythische verhalen uit de oudheid. Mocht je toevallig de mythes van Orpheus/Eurydice en Hades/Persephone kennen, nou dan ben je al een heel eind op weg. Ik was nog niet zover. Sterker nog, het enige wat ik wist is dat Hades de god van de onderwereld is.
Daar schoot ik iets mee op, maar niet veel. Het verhaal is toch eigenlijk simpel te noemen maar oh zo heerlijk sterk zeker met die grote archetypen. Ik wilde schrijven -van mythische proporties, maar dat is wel erg dubbelop, dus dat doe ik niet. Bij binnenkomst is het voordoek weg en het decor al in beeld. Iets wat steeds vaker voorkomt en een beetje bij de nieuwe tijd van theatermaken hoort. Het voordoek is al bijna overbodig op Broadway. Duidelijk zichtbaar zijn de draaischijven in de vloer, die voor mij -grappig genoeg- weer ouderwets overkomen. Voordoek weg, en draaischijven terug van nooit weggeweest, althans, hier op Broadway, maar ook in London. In Nederland maken we echt te weinig gebruik van de draaischijf, snap ik best, het betekent natuurlijk dat je als reizend gezelschap een eigen vloer moet meenemen en dat is kostbaar, een sluitpost. En als ik dan toch eerlijk mag zijn heb ik liever een live-orkest dan een draaischijf. Laten we eerst die maar eens terug zien te krijgen in de Nederlandse theaters. Hier op Broadway of Westend zijn musici gewoon een vast onderdeel van welke musical dan ook. Zoals het ook hoort. Ok, terug naar Hadestown. Als de voorstelling eenmaal begonnen is wordt het snel duidelijk waarom ze 14 nominaties heeft ontvangen. De muziek is in ieder geval absoluut origineel, de spelers zijn waanzinnig, het decor is absurd mooi, regie briljant.. laten we het anders zeggen, ik kom superlatieven tekort om een voorstelling als deze goed te omschrijven. Alles, alles sluit perfect op elkaar aan. De verschillende disciplines die je nodig hebt om een musical te maken hebben goed naar elkaar geluisterd en samengewerkt om een waanzinnig mooie, soms sensuele voorstelling te maken. Ik had niet minder verwacht van het National Theatre.
