The King And I
BROADWAY – SEPTEMBER 2015
De grote klassieker van Rodgers and Hammerstein. In het werkelijk prachtige theater van het Lincoln Centre is het orkest aan inspelen als we onze plaatsen zoeken. De beste plekken die we ons konden wensen, op ooghoogte van de spelers op rij 7 in het midden. Ik meen mij te herinneren dat de film en de elpee een grote plaats hebben ingenomen in de culturele opvoeding die ik mocht genieten, maar ik had de voorstelling nog nooit gezien. En nu kwam dus eindelijk die kans. Wat heerlijk ook om even het drukke Times Square gebied te verlaten en in een omgeving te zijn naast de academie van Juiliard waar alle groten der aarde hun opleiding in de kunsten hebben mogen volgen.
Het gaat me aan me hart dat producenten in Nederland bezuinigen op orkesten en musici.
De sfeer is hier ook gelijk anders. Het publiek is gedisciplineerd en weet precies waar ze voor komen. Het applaus ná de ouverture was oprecht en het orkest mocht hun buiging al vóór de show doen en het applaus in ontvangst nemen. En een tamelijk groot orkest ook nog! Hoe heerlijk is dat! Veel strijkers en veel hout en koper en even geen gebeuk op drums (sorry lieve slagwerkers van me) maar een orkest dat de grote romantische melodieën van The King and I gevoelig weet te spelen. Overigens als het heel bombastisch moest zijn hadden ze er ook helemaal geen moeite mee. Voluit mochten ze. Het gaat aan mijn hart dat de producenten in professioneel Musical-Nederland bezuinigen op live-musici en het orkest, ik vind het afschrikwekkend! Het maakt hét verschil in de beleving en sfeer van een show.
Bij amateur-musicalvereniginen speelt men gelukkig nog wel met grote orkesten. Het is een omgekeerde wereld maar het is wél de waarheid, en het doet mij pijn. Goed, dat is eruit. The King and I is een heerlijk stuk gebleken. Prachtige kostuums uit een tijdsbeeld dat wat mij betreft zo terug in de mode mag komen. Grote gracieuze jurken die schijnen te zweven boven de vloer en het is een verademing om in de zang weer eens klassieke klanken te horen.
Onze hoofdrolspeelster -Betsy Morgan- is vandaag voor het eerst op en vervangt de onnavolgbare Kelly O’Hara die gisteravond haar laatste show heeft gespeeld. Het is nogal een rol voor haar. Een kleine 3 uur duurt het, en ze is bijna de hele tijd op. Ik heb me (bijna) geen seconde verveeld. De prachtige jurken en de schitterend afgewerkte pakken voor de mannen maken het samen met het redelijk sober maar functioneel decor een genot om naar te kijken. Er was maar één scene waar ik dacht dat er wel een stuk uit had gekund. Broadway laat wederom zien dat ze van een tamelijk oude voorstelling een schitterende revival weet te maken. Zang, dans, spel en het grote live orkest zijn perfect verzorgd zoals je zelden nog maar ziet in musical. Nog een extra compliment voor alle kinderen die meespeelden. Wat een lol heb ik aan ze gehad. Voor een ieder die van het genre van Rodgers and Hammerstein houdt; gaat dit zien. En voor een ieder die wilt weten waar de basis ligt van ons moderne musical is dit tevens een heel mooie les. Ik kreeg tranen hoe Betsy genoot van haar eerste slot-applaus in haar nieuwe rol en zelf ook behoorlijk emotioneel werd. Een prachtige prestatie. En dat allemaal op de heilige grond van het Lincoln Arts Centre!