Gerbrand van Kolck

Op deze site is veel te vinden over mijn muziek, en mijn passie voor de entertainment industrie in het algemeen.
Kijk gerust in de diverse categorieën of neem contact op voor meer informatie over DreamScore en de mogelijkheden. 

Hoe het allemaal begonnen is….

 Ik wist al op hele jonge leeftijd dat muziek in mijn bloed zat. Verhaaltjes vertellen, publiek vermaken, het voelde als een tweede huid. Mijn moeder was zangeres in operettegezelschappen en dus stond bij ons een piano in huis. Als het maar even kon probeerde ik geluid uit dat ding te krijgen en ging ik op mijn 6de naar Algemene Muziek Vorming en ben daarna begonnen met pianolessen. De opvoeding in ons gezin was open en vrij en we mochten zelf een richting kiezen. Mijn zus koos voor klassiek ballet en ik voor de muziek. Mijn vader en broer kozen om publiek te zijn. Na elk jaar werd mij gevraagd of ik door wilde met pianoles en zei ik “ja” dan werd er ook van me verwacht dat ik het jaar vol zou maken. Mijn moeder had de heldere geest dat als ik niet studeerde dat het niet aan mij lag, maar aan de docent. Inmiddels waren wij naar Mijdrecht verhuisd en daar kreeg ik zeer ‘stoffig’ pianoles en mijn moeder merkte dat ik niet meer achter de piano zat. Dus gingen we op zoek naar een docent die wél bij me zou passen. En zo kwam ik -na vele pianodocenten te hebben versleten- op mijn 13de uit bij Daniël van Zweden die verbonden was aan de streekmuziekschool in Uithoorn. En daar is alles eigenlijk begonnen. Hij begon onze eerste lessen met praten en kennismaken. Een zeer spirituele man die eerst wilde weten wie hij nou voor zich had. En na een paar lessen begonnen we eindelijk iets met de piano te doen. 

 

Als ik niet studeerde, dan lag het niet aan mij, maar aan de pianodocent.

Daniël leerde mij over de diverse stijlen, van klassiek tot jazz, van pop tot slavische muziek. Over solfège en akkoorden, hij stopte het allemaal in dat jonge jochie.  Mijdrecht bleek een dorp met veel lokale bandjes en zo speelde ik op keyboard met mijn eerste bandje “EXIT” op de bovenbouw-feesten, terwijl wij zelf nog onderbouw waren. Eenmaal klaargestoomd voor het conservatorium bleek dat toch niet de juiste opleiding voor mij. Daniël begreep dat heel goed en vertelde mij:  “Jij bent muziek, jij houdt van de piano en de piano houdt van jou, dus maak je geen zorgen,  het komt goed”. Mijn zus has destijds een populaire single uit en zo gingen er ineens deuren open in de wereld van geluidsstudio’s en audiotechniek. Die kans heb ik -leergierig als ik ben- gepakt en zo ging ik in mijn vrije tijd broodjes smeren en koffie zetten bij BulletSound Studio’s in Nederhorst den Berg. 

Waar men normaliter als geluidstechnicus begint op een kleine geluidstafel met een paar kanaaltjes begon ik op een SSL van 3 meter met duizenden mogelijkheden. Alles wat ik wilde weten over geluid kon ik daar vragen. Van het bekabelen en neerzetten van microfoons tot de functies van een geluidstafel. Het bleek een goede zet want toen ik hoorde dat er een geluidsman werd gezocht in een nieuwe TV studio in Mijdrecht ben ik daar gaan solliciteren en ben daar aangenomen. Vanaf dat moment was de geluidsindustrie een nieuwe passie waar ik mij volledig op heb ingezet. Ik had een prachtige tijd in de TV-wereld als zaalversterker, mixte diverse bandjes door het hele land, en mijn netwerk werd groter. .

in 1993 hoorde ik van een goede vriendin dat ze bij RTL nieuwe technici mochten aannemen ivm hun uitbreiding naar nieuwe studio’s en de lancering van  RTL5. Ik heb gelijk gebeld en na een bizarre sollicitatie -“leuke cv, rook je?”- werd ik aangenomen. Bij RTL heb ik een fantastische tijd gehad als zaalversterker waar nagenoeg elke artiest ‘live’ was. Programma’s als 5 uur show, koffietijd, ISCHA, Barend en van Dorp en vele andere. Maar vooral ook Telekids, het hoogtepunt van de week waar je je weekend met liefde voor opofferde Elke artiest met een nieuwe single, zat bij ons in de studio’s en zo heb ik met vele beginnende artiesten tot wereldsterren mogen werken.  Achteraf bleek dat de leukste tijd van RTL in Hilversum want de sfeer was uniek te noemen op de Kerkelandenweg waar het destijds gevestigd was, en is na de verplaatsing naar het mediapark nooit meer teruggekomen. In 1996 kreeg ik de kans om hoofd geluid te worden bij het Lido-theater in Amsterdam en ben op de uitdaging ingegaan, en zo verliet ik Hilversum voor theater. 

Ik moest mijn passie voor muziek een serieuze kans geven.

Tijdens mijn 2 jaar in het Lido heb ik met geweldige artiesten uit binnen-en buitenland mogen werken. Waaronder Hans Klok die toen nog net begon. Maar toch was ik al om me heen aan het kijken, want ondanks de leuke sfeer, voelde het toch niet als mijn ding. Met een paar gelijkgestemde collega’s die een uitzendbureau hadden voor theatertechnici begonnen we showsupport. Een aparte tak binnen de uitzendorganisatie waar we freelancers een vast contract konden bieden. Ik haalde bij Frank Wentink Evenementen mijn eerste grote klus binnen, t.w. de Sprookjesshow in de Efteling.

Als kind droomde ik er al van om ooit eens in de Efteling te werken. Een park waar ik van kinds af aan jaarlijks kwam. En nu was die kans daar en ik nam een groep technici met me mee. Na 3 maanden bouwen was de voorstelling technisch klaar. Grote bewegende toneel-vullende podiumdelen en een gigantisch regengordijn. Acteurs die over het publiek vliegen,  een zeer ingenieus geluidssysteem,. De hoofdrolspeler en het showballet kwamen erbij, en snel daarna gingen we open voor publiek  Het was een doorslaand succes. Dat jaar wonnen we de prijs als beste pretpark show ter wereld. 3 tot 4 keer per dag werd deze show opgevoerd. Ik Het is nu 1998 en over mijn carrière heb ik weinig te klagen. Ik reisde het hele land door als theatertechnicus en deed stagemanagement bij  Efteling als de planning dat toeliet. Maar het noodlot sloeg toe. Mijn moeder was al een tijdje behoorlijk ziek en is in Juni 1998 ten gevolge van kanker overleden. Tijdens haar ziekte had ik al geregeld dat ze naar de Efteling-show kon komen kijken, incl. de ambulance en broeders, maar dat is op een paar weken na nooit van gekomen. Door haar overlijden besefte ik dat ik voorbij was gegaan aan mijn eerste passie. Dat ik mijzelf nooit een serieuze kans heb gegeven in de muziek, mijn eerste passie. En dus besloot ik verder te gaan kijken. Ik stopte bij Showsupport en ging weer verder als freelancer bij zowel TV als theater. Op zoek naar die ene mogelijkheid in de muziek.  Het Amerikaanse Boom Chicago op het Leidseplein bleek de nieuwe kans. 

In mijn tijd in het Lido raakte ik al zijdelings betrokken bij Boom Chicago, allebei theaters op het Leidseplein. En ik hoorde dat ze graag shows wilde gaan doen met een ‘live’ improviserende muzikant.  Ik vroeg een gesprek met ze aan en zo werd ik dus, na vele omzwervingen in de entertainmentindustrie, in 1999 eindelijk een fulltime muzikant. Het bleek meer dan een goede zet. Het leerde me vrij zijn in mijn hoofd en leerde mij dat elke situatie op elk moment een andere wending kan krijgen.  Om vooral niet vast te blijven zitten in je mening, maar om te reageren op wat je aangeboden krijgt en vanuit daar een nieuwe richting te vinden. Een les die handig bleek te zijn in zowel mijn muziek als in mijn leven. Boom Chicago had ambitie, werd populairder bij zowel toeristen als de Nederlanders en zij wilden iets unieks gaan doen. En dus kwam ik met een idee. Ik ga mijn hele geluidsstudio -in het pas verbouwde Leidseplein theater- neerzetten om ‘het live’ in te kunnen zetten. Een videograaf kwam erbij voor live videobeelden en projecties, en zo maakten wij in 2000 de voorstelling  “Live on the Leidseplein”

Waar men in Amerika -en met name Chicago, de bakermat van improvisatie theater-  nog steeds werkte met enkel piano kon ik in het Leidsepleintheater alle stijlen aan die het publiek aan ons gaf. Wilde men techno horen dan had ik de sounds om een techno-song te improviseren. Voor elke stijl had ik een setup gemaakt. Van country tot gabber, van musical tot deathmetal. ik was voorbereid en had alle stijlen goed bestudeerd. Ik leerde daar ook het publiek lezen, wanneer is minder méér. Soms was 1 simpele noot genoeg om een hele zaal stil te krijgen. Een opmerking die me was bijgebleven uit mijn pianolessen mat Daniël. Het bleek de timing, de aanslag en de juiste toonhoogte te zijn  die de zaal deed keren. Ik leerde vrij zijn in mijn composities. Soms was 1 simpel akkoord al genoeg voor een geweldig lied, en zo leerde ik op een nieuwe manier te componeren. 

 

Als je het publiek stil krijgt met één enkele noot, dan ben je geslaagd als musicus.

Daniël van Zweden.

Uiteindelijk heb ik van 1999 tot 2003 bij Boom Chicago gewerkt, 5 shows met ze gemaakt, ruim 900 voorstellingen gespeeld, en heb 3 keer een full-run op het Edinburgh Fringe Festival met ze mogen doen. Een volledige 5-daagse trip naar Hawaii voor maar 1 optreden staat me ook nog heel erg bij. We waren een hit. De acteurs die bij Boom Chicago binnen kwamen als Amerikanen gingen terug naar hun thuisland als wereldreizigers en sommige van hen zijn inmiddels uiterst succesvol gebleken. Het was de gouden tijd met een cast vol toptalenten als Jordan Peele (Key and Peele, Get Out en tevens mijn schaakmaatje), Seth Meyers (SNL, Late Night with Seth Meyers), Kay Cannon (Pitch Perfect, Cinderella 2021) en nog veel meer geweldige mensen. Sommige van hen zijn nooit meer teruggegaan naar Amerika en hebben nu hier hun thuis en hun gezin. 

Ik heb het geluk gehad om op het juiste moment bij het goede bedrijf te werken.

Maar na 4 jaar had ik wel het gevoel dat ik verder moest. Mijn passie voelde als werk, en dat is niet wat ik wilde. Achteraf blijkt dat ik zowel bij RTL als bij Boom Chicago precies op het juiste moment heb gewerkt. Boom Chicago en RTL zijn inmiddels allebei verhuisd en de sfeer van toen is verandererd. Noem het nostalgisch, ik prijs me erg gelukkig met de ervaringen die ik toen heb meegekregen.  

Door al mijn ervaringen was mijn netwerk enorm gegroeid en ben ik weer verder gegaan waar ik gebleven was, maar nu met de kennis die ik heb meegekregen. Ik kwam terecht bij de Frank Sanders Akademie, en kreeg daar de kans mijn allereerste musical Mystery Men te schrijven met Michael Diederich, die ik had leren kennen in mijn Lido-tijd. Niet veel later kwam ik in contact met Ineke de Geus die mij vroeg als toetsenist in de orkestbak van de musicalvereniging waar zijn speelde, en binnen een paar jaar was ik muzikaal leider van diverse amateurverenigingen in het hele land. Ineke en ik hebben Stichting Maatjes in het leven geroepen waar we originele musicals konden schrijven, maar ook waar wij shows mee konden maken die niet zo snel opgevoerd konden worden door amateurverenigingen. We produceerden shows als “A Chorus Line”, “Love Story”, “Man of no Importance” en maakten originele musicals als “Het Laatste Zwavelstokje“, en “De Gouden Reis van Sinbad“.  Naast de stichting kwam een VOF die uiteindelijk aan de wieg heeft gestaan van rechtenbemiddelingsbureau Grand Circle, het Grand Circle Orchestra en  DreamScore. De VOF is inmiddels opgeheven maar de stichting bestaat nog steeds. 

Inmiddels zijn we jaren verder en is mijn CV enorm gegroeid. Ik werk nog steeds voor theater maar ook bij TV. Ik begeleid artiesten op de piano bij hun voorstellingen, doe opnameleiding, dirigeer, componeer en doe eigenlijk alles wat bij me past. Mijn voordeel is dat ik alle disciplines heb doorlopen in het entertainment-vak. Als dirigent snap ik wat er op het toneel gebeurd, en ik arrangeer mijn muziek met de geluidstechnicus al in mijn hoofd. Wat ooit begon als een 3-jarig jochie die willekeurig maar wat toetsen op de piano indrukte is uiteindelijk heel goed terecht is gekomen.  

Nog steeds barstenvol ambities in de prachtige wereld van de entertainment en het verhalen vertellen, dank ik jullie voor het lezen.